Aangekomen op het prachtige Sportpark Oostindië, zagen de spelers van onze F1 al dat dit het complex van VEV'67 F1 was. Een oppermachtige tegenstander waar ze in de competitie een keer van hebben gewonnen en verloren (winst nipt met 3-2 en verlies fors met 1-5). Gelukkig was de leiding vandaag sterk vertegenwoordigd met Bert Cuijpers, Martin Kammenga, Dennis van Raffe en Siert Zijl. De heren waren in staat om angst om te zetten in vertrouwen. De spelers gingen vol goede moed naar het veld.

Onze eerste wedstrijd was direct tegen de angstgegner VEV. Verassend genoeg wonnen we vandaag met 2-1, een ietwat geflatteerde uitslag, want het had ook gerust 5-1 kunnen zijn. Het verloop van de overige wedstrijden in onze poule:

- sv RWF 5-0, doelpunten: Olaf (2x), Jens, Romme (2x)
- vv Zevenhuizen 2-0, doelpunten: Olaf, Romme
- Marum 4-0: Leon, Olaf, Romme, Ruben

Trots dat onze jongens waren, begonnen we aan de halve finale tegen VEV TEAM/F2. De eerste goal werd door onze Romme binnengeschoten. Een prachtig schot dat in eerste instantie gestopt werd door de keeper, maar doordat de bal terug gestoten werd en Romme alert reageerde, kon hij de bal alsnog binnen tikken. Het antwoord van VEV daarop volgde enkele minuten later.

De bal werd snoeihard en venijnig in de korte hoek geschoten. Wij waren overduidelijk sterker, maar nog een goal aan onze kant zat er helaas niet in. Onze jongens zaten er volledig doorheen. De eindstand 1-1.

Pingels...
Aan onze kant gingen ze er niet allemaal in. Even leek het alsof we deze wedstrijd niet zouden winnen. Maar doordat de tegenstander ook niet altijd zuiver was, Jarno een fraai ingeschoten bal kon stoppen en Jens (onze stijve linkspoot) de bal snoeihard in het net joeg, kregen we alsnog recht op een plek in de finale!

Waar het in de competitie meestal mis ging in de tweede helft, hadden we op dit toernooi gelukkig maar één helft per wedstrijd. Misschien was dat wel een van de redenen waarom ze vandaag zo succesvol waren? Toch keerde de angst weer wat terug, want naar wat bleek troffen we dezelfde tegenstander als waar we onze eerste wedstrijd tegen speelden… onze angstgegner VEV F1! Dat voelde bij de spelers en leiding aan als een tweede helft. Zouden we net zo sterk zijn als de eerste wedstrijd? Of krijgen we alsnog een deksel op de neus?

In de finale ging het over en weer. Beide teams speelden goed voetbal en wilden winnen. Alle spelers van ons team gingen door het vuur voor elkaar. Hoog tempo, harde duels, fouten van een ander corrigeren en plat gezegd “niet lullen, maar poetsen”. Een lange uittrap van onze keeper…  door een verkeerde timing van hun laatste man stuiterde de bal achter hun laatste linie. Romme wederom alert, dus hij schoot de bal hard en zuiver langs de keeper (hoppa!).

VEV gaf niet op, maar Zuidhorn bleef compact spelen en hard strijden. Het lukte VEV niet om langs onze laatste sluitpost Daan te komen (Daan is onze eigen Jaap Stam). Onze creatieve spelers Nando en Mattias bleven rustig, speelden de bal goed rond en waren scherp bij iedere omschakeling. Onze spelers streden tot de laatste seconde en gaven geen moment ruimte weg. Af en toe werden we goed gevaarlijk, dus vol op de aanval was voor de tegenstander geen optie.

Het wachten op het laatste fluitsignaal duurde en duurde. Olaf brak nog een keer door en ging alleen op de keeper om de 2-0 binnen te tikken, maar werd van achteren neergehaald. Een smerige tackle, waarbij ik wel wil vermelden dat er echt geen opzet in het spel was (de aanslagpleger was er zelf ook van onderste boven). Olaf lag nog op de grond toen het laatste fluitsignaal klonk, gevolgd door het besef dat we kampioen waren geworden... Kampioen, numéro #1!



Trots hebben we de beker in ontvangst genomen en het succes gevierd onder het genot van broodjes hamburger, pannenkoeken en een heerlijk kannetje ranja.

F1 speelt nog een toernooi, maar voorlopig is dit een mooie afsluiter van een ietwat teleurstellend seizoen. De angst in de koppies is weg, het vertrouwen is terug, de spelers hebben zich afgelopen seizoen goed ontwikkeld (dank aan Gersom Yaniruma en Voetbaltechniekschool Het verschil) en hebben zichtbaar plezier…  De lach op de gezichten is terug, lachend de zomervakantie tegemoet :)