Zuidhorn, vrijdag 12 februari 2016, 17.45 uur
vv Zuidhorn D3 - vv Zuidhorn D2  2-3 (0-2)
Vooropgesteld: als je nipt en vlak voor het eindsignaal van de uitstekend fluitende en veel toelatende arbiter van dienst, Michel Boot, met 2-3 van D2 verliest, heb je het zonder meer goed gedaan! Zeker ook in het licht bezien van het feit, dat een paar spelers van de tegenstander een monsterscore voorspelden (er is zelfs 20-0 genoemd!). Vader van de voetballende 2-ling David & Camiel en tevens schrijver van de D3-verslagen is echter een "winnaarstype": of het nu om een competitie-, beker-, oefenwedstrijd of een trainingspartijtje gaat; ik wilde altijd winnen en niet te genieten bij verlies. Uiteraard probeer ik dat ook op mijn jongens over te brengen. Deze kunstlichtwedstrijd vormde daarop dus geen uitzondering. Je hebt als D3 tegen een hoger ingeschatte tegenstander ook niets te verliezen. Zij daarentegen wel. D2 is aan zijn stand verplicht om van ons te winnen. Zij hebben een groot aantal 2e jaars D-tjes aangevuld met een paar 1e jaars, die dankzij hun naam en "lijntjes" van hun vaders iets hoger spelen dan onze boys. D2 is gemiddeld wat ouder, wat sneller in de beweging en technisch wat vaardiger (ze trainen ook veel vaker). D3 daarentegen is dus wat jonger en de techniek is wat minder gepolijst, maar dat kunnen ze met inzet wel degelijk compenseren.
In de eerste helft ligt het initiatief duidelijk bij D2 en toont D3 te veel ontzag en respect voor de tegenstander. Het leidt tot een groot veldoverwicht voor de tegenpartij, waarbij wij wel onder druk komen te staan, maar lange tijd eigenlijk vrij simpel overeind blijven. Wel is het zo, dat we zelf nauwelijks iets creëren, we koesteren ons balbezit niet, zijn onrustig aan de bal en schieten geregeld de bal wild naar voren of over achter- of zijlijn. De 0-1 van Bowen Baalman komt uit het niets: miscommunicatie tussen keeper Thomas en verdediger Timo, waarbij beiden denken dat de ander zal ingrijpen, leidt tot een simpel intikkertje. Ook de 0-2 ziet er knullig uit: een corner wordt door Sander Stuitje ruimschoots naast het doel gekopt, maar Kevin wil per sé toch de bal nog aanraken en via zijn been komt het leren monster ongelukkig in ons doel terecht. Een eigen goal en de 0-2 dus.
De tweede helft geeft een heel andere aanblik. Juist nadat de ene na de andere D3-speler afhaakt door blessures (Thomas K. en Edgar), ziekte (Hidde) of een ander ongemak (Gijs) laten de overgebleven kanjers het ontzag voor D2 vallen. Brutaal pakken we het initiatief terug en trekken eindelijk ook een aantal keer ten aanval. Dan blijkt D2 wel degelijk verdedigend kwetsbaar te zijn en krijgen we een paar prima kansen. Waar Melvin vrij voor de keeper nog net iets te veel tijd nodig heeft, is het even later Kevin die uit een prima corner van onze aanvoerder Sander zijn goal uit de eerste helft nog eens dunnetjes overdoet: 1-2. Onze spits en "goatjesdief"David (scoort altijd en overal!) krijgt een mooie kans op 2-2, maar dorpsgenoot Jelle ten Hoor weet deze poging nog te verijdelen, maar is even later kansloos als diezelfde David rand 16-metergebied met een bekeken schuiver alsnog de gelijkmaker binnenschiet. Het zou op basis van beide helften een terechte einduitslag zijn, maar in de euforie laten we Pelle Scholten teveel vrijstaan en die weet met dat buitenkansje wel raad door in de "dying seconds" de 2-3 te scoren. Ontzettend jammer, maar ik denk toch dat het voor D3 een goede les en een leerzame avond is geweest!
Hans Y.