Hendrik Zijlstra is een geboren en getogen Eenrumer, hij kwam in die Noord-Groninger plaats in april 1932 ter wereld. In Eenrum ging hij naar de kleuterschool, de O.L.S. en de U.L.O. Nadat hij zijn diploma had gehaald, deed hij “los werk”(vooral bij enkele boeren), voor hij de militaire dienstplicht vervulde in Nijmegen en Arnhem (vliegveld Deelen). In 1956 trowde Hendrik met Tiny Borgman (kleuterleidster te Pieterburen); het paar kreeg vijf kinderen: vier zoons en (de middelste) een dochter: Sander, Koos, Reina, Eddy en Garmt. Na de militaire dienst werd Hendrik administratief medewerker bij de P.T.T. District Groningen, standplaats: Stad. In 1960 werd het Zuidhorn, kwam Hendrik bij de Technische Dienst van de P.T.T. als administrateur, gebouw Brilweg. Hij werd meermalen geplaagd door gezondheidsproblemen, werd in 1977 afgekeurd, belandde in de W.A.O. Hendrik is nog taxichauffeur geweest bij Birza (Zuidhorn), hij reed schoolkinderen en mensen voor de dagopvang in “Het Zonnehuis”. Tot 1990, toen een epilepsie-aanval roet in het chauffeurseten strooide. Einde Birza-werkverband. 

Na het huwelijk in 1956 heeft het paar Hendrik en Tiny eerst in Eenrum gewoond, vanaf 1960 tien jaar lang aan de Admiraal de Ruyterstraat in Zuidhorn. Toen werd er verhuisd naar een nieuwe huurwoning aan de Thorbeckestraat, waar het gezin Zijlstra 35 jaar lief en leed meemaakte. Hendrik en Tiny gingen daarna naar de Reidkampen, waar Hendrik nu alleen woont; Tiny is vanwege gezondheidsproblemen verhuisd naar een verpleegtehuis in Ten Boer.

Hendrik Zijlstra werd bijna vanzelfsprekend lid van de voetbalvereniging “Eenrum” (Toen rode shirts, zwarte broekjes) op 12-jarige leeftijd. Eérder kon immers nog niet….(Pupillen kwamen later pas, Hendrik herinnert zich nog een oprichtingsvergadering waar hij samen met Hero Smit naar toe ging. “Hero huilp dou nog n schoap ien t ènne…”) Zijn vader heeft niet minder dan 17 jaar in het eerste elftal van Eenrum gespeeld. Ook was Zijlstra senior speler van “Opwaarts” in Mensingeweer, een van de vele verdwenen clubs in de provincie Groningen. Voetballen als vrijtijdsbesteding, het was aan de orde van de dag, “op d’olle iesboan, t köstte wel voak n kap van de klomp….” De laatste fase van de bezettingsjaren, je had oude voetbalschoenen met de vermaarde spijkernoppen… En oude leren ballen, met veters. Je durfde haast niet te koppen… Toen speelde je 3 jaar bij de B’ers en vervolgens 3 jaar bij de A-junioren. “Nee, n geweldege voetballer was ik nait”, zegt Hendrik,”ik ston altied linksboeten of ien t doel…!” In latere jaren werd hij de vaste keeper van Eenrum 2.

En Zuidhorn? “Op n zundagmiddag in 1960 kwam der n man bie mie stoan, bie t voetbalveld. Hai haar n Limburgs accent: Anton Poels! Hai zee: “Bent u ook lid van deze club? Voelt u iets voor de jeugd?” Toen Hendrik “ja” zei, werd dat het begin van zijn actieve periode bij de Zuidhorner groenwitten. Hij ging naar de jeugdleiderscursus samen met PTT-collega’s als Hero Smit, Jan Vennema en Krol. De laatste twee vielen vrij snel af, Smit en Hendrik Zijlstra bleken blijvertjes. De spelregels vormden geen enkel probleem, “een fluitje van een cent”. Wie er in die jaren zestig in de Zuidhorner jeugdcommissie zaten? Hendrik herinnert zich vooral mensen als meester Ale Dijk, Karel Rosema, Ludolf Gelsema en Henk Timmer. De eerste wedstrijd die hij als jeugdleider voor zijn rekening nam, als begeleider, was een uitwedstrijd van de A-junioren op zondag. (Er waren ook A’ers die op zaterdag speelden). “Op de fiets hinneweer noar Tolbert, allain mit de jongens terug. Ludolf Gelsema haar wat aans….”Spelers? Jos Koop was erbij, en Sake Hoogstra, die toen lang haar had. (Niet elke jeugdleider kon dat waarderen…) Met de oudere jeugd werden toen bijna alle afstanden per fiets afgelegd, “Niebert, Tolbert, Hoogkerk (achter Bandringa), Griepskerk….” Hendrik Zijlstra verzorgde in die jaren ook de jeugdtraining. “Van alle jeugdgroepen; ’s zomers op het veld, ’s winters in de gymnastiekzaal.” Toen waren jeugdtrainers nog vrijwilligers zonder specifieke trainersopleiding. Wel was er regelmatig contact met de trainer van de senioren. Hendrik denkt dan met name aan Johnny de Grooth, die ook bij de P.T.T. werkte. Ook regelde Hendrik een verslagje in het veel gelezen regionale weekblad “De Leekster Courant”.’s Maandags was er altijd overleg over gespeelde wedstrijden. Johnny de Grooth was er zondags namelijk lang niet altijd bij (Hij werkte ook voor het hoger spelende Neptunia uit Delfzijl. Vele trainers hadden in die jaren twee clubs onder hun hoede). Zijlstra was toen enkele jaren leider van Zuidhorn 1 (zondag), wellicht op voorspraak van de trainer. Hij werd zelfs gevraagd als opvolger van Johnny de Grooth als trainer van de zondagselectie. “Van de kleine vergoeding kon ik net mijn rijbewijs halen!” Hendrik stopte een paar maanden voor het einde van de competitie, een nieuwe trainer begon zijn taak gewoon wat eerder. Daarna is Hendrik Zijlstra gestopt met het trainerswerk vanwege gezondheidsklachten. (In 1968 heb ik nog een tijdlang de jeugdtraining van hem overgenomen, hij moest  een maagoperatie ondergaan. Ik was toen net als schoolmeester in Zuidhorn aan de slag gegaan, JB)

Hendrik Zijlstra is jarenlang supporter van de zondag geweest, bij alle thuiswedstrijden aanwezig, onregelmatig ook naar uitwedstrijden. De laatste seizoenen niet meer. “Geen onenigheid of zo, het kwam er gewoon niet meer van.” Op een zeker moment toen hij schoon schip wilde maken, heeft hij het donateurschap opgezegd, net als het lidmaatschap van meer organisaties. Dat had ook met Hendriks gezondheid te maken. En voetbal op TV? “Ik kijk nog wel, maar niet fanatiek. Eigenlijk volgde Tiny het voetballen veel fanatieker dan ik. Ik had de krant er ook nog wel eens naast, keek alleen als er werd gescoord….” Nee, eredivisie-live heeft ie niet. “En bij het Nederlandse elftal haak ik soms in de rust al af, ‘het niks om hakken….’” Alle vier zoons hebben gevoetbald, de oudste, Sander, nog het langst en meest fanatiek. “Die heeft ook nog even in Eenrum gespeeld, waar hij al jaren onderwijzer is. Sander was een klein kereltje, maar wel fel!” Hendrik herinnert zich een jeugdwedstrijd (bij de C’ers of B’ers), “toen speelden ze tegen GVAV-Rapiditas. Stonden ze in de rust met 0-1 achter… Zei leider Henk Timmer: ‘Voor elk doelpunt een kwartje!’ Nou, dat was me wat!” Hendrik hoort nog de keeper van GVAV schreeuwen: “Loat die aandere mor lopen. Dat kleintje, dat kleintje, dij mout je hebben!!” Zuidhorn won met 4-1, zoon Sander maakte alle vier doelpunten, vier kwartjes verdiend… 

Hoewel Hendrik een zondagsupporter was, heeft hij als trainer nooit verschil gemaakt tussen de ‘bloedgroepen’. “Wel eens een foutje…. Toen hadden we ook een A-juniorenteam op zondag. Vroeg ik een keer aan Piet van der Sluis of ie op zondag mee wilde doen, we kwamen er eentje tekort. ‘Nee’, zei Piet, ‘op zondag voetbal ik niet!”Bij de trainende jeugd in de jaren zestig waren ook wel eens etterbakken. “Ik stuurde eens een paar zich misdragende jongens weg. Deed een vader zijn beklag bij Hero Smit, een zaterdagman, maar ook PTT’er.” Smit gaf de man direct lik op stuk. Nee, Zijlstra trok de ene groep niet voor, en ja, “joen zeun is op trainen of en tou n grode klier!” De man viel meteen stil…

We sluiten af. Hendrik vertelt nog een voorval uit de tijd van Johnny de Grooth. Zuidhorn scoorde toen niet genoeg, zette de trainer op een zeker moment Tinus Mulder (normaal linksback) in de spits. “Je rommelt maar wat aan…” luidde de opdracht. Een groepje supporters onder wie Ru Weitering vond het maar niks en maakte dat luidkeels kenbaar. Tot het moment dat er door het gerommel van Mulder wel doelpunten vielen.“Stil wazzen ze….” (JB)